Situatie:
Ik bezocht de tentoonstelling van Crip Stories, georganiseerd door vwz Wit.h in het kasteel van de voorziening De Lovie te Poperinge. De tentoonstelling verzamelde kunstwerken van mensen met een fysieke of mentale beperking en/of een maatschappelijke kwetsbaarheid, afkomstig uit verschillende organisaties en landen. De naam "Crip" wordt vaak als scheldwoord gebruikt, maar hier werd het positief geclaimd als een teken van trots en zelfbeschikking.
Taak:
Ik bekeek de kunstwerken en probeerde hen bewust te ervaren.
Actie:
Ik liep langs de verschillende werken en nam mijn tijd om de details en technieken te observeren. Vooral het kleine kastanje kunstwerk sprak me aan door de grote fijnheid en precisie; zo kwetsbaar. Een ander kunstwerk, waarbij een vrouw met haar mond schilderde, vond ik dan weer zeer indrukwekkend en knap uitgevoerd. Ik voelde bewondering voor de creativiteit van de kunstenaars, ondanks eventuele fysieke of mentale beperkingen.
Het kastanje kunstwerk is van Pierre Bonvoisin. De maker van reeks miniatuurbeelden uit kastanjes. Een horizontaal gefundeerde kastanje dient als sokkel waarop een tweede, waaruit een gezicht is gemaakt, is geplaatst. Dit kunstwerk komt uit een samenwerking met Art et Marges museum Brussel.
Er is weinig kleur en contract in het kunstwerk, de bruine tinten geven een rustige sfeer met lichte variaties in de tonen. De kastanje die als sokkel gebruikt wordt heeft een glans.
Het werk heeft geen expliciete lichtbron, maar het uitgehouwen gezichtje creëert een licht en schaduw door de diepte van de holtes.
Het werk is driedimensionaal en klein van schaal en door de uithouwingen krijg je toch een diepte, ondanks de kleinschaligheid. Het gezicht zelf is het belangrijkste element, de rest van de kastanje ondersteunt het geheel. Ik vind het een zeer mooi en fragiel werk door zijn kleine schaal en het gebruik van enkel natuurlijk materiaal. Daardoor sprak het me zo aan.
Het is een statisch en rustig werk met een symmetrie. Het gezicht trekt de aandacht naar zich toe. Er is vooral harmonie door de warme zachte kleuren en het natuurlijk materiaal.
Het kleine formaat en materiaal geven het voor mij een intieme ; zachte en kwetsbare uitstraling. Het gezicht kan menselijke emoties en kwetsbaarheid uitdrukken in mijn mening.
Resultaat:
Het bezoek gaf me een groot gevoel van verwondering en respect. Ik voelde me geraakt door de oprechtheid en inclusiviteit van de tentoonstelling en de manier waarop mensen met een beperking actief bijdragen aan de maatschappij en kunstwereld.
Reflectie
De tentoonstelling versterkte mijn besef van de kracht van inclusiviteit en de diversiteit van menselijke creativiteit. Ik voelde trots en bewondering voor de kunstenaars en de organisaties die dit mogelijk maken. Het liet me ook nadenken over hoe belangrijk het is dat iedereen, ongeacht beperking, een stem en zichtbaarheid krijgt in de maatschappij.
Kunst kan een middel zijn om vooroordelen te doorbreken en positieve betekenis te geven aan woorden en labels die anders negatief geladen kunnen zijn. Het benadrukt hoe belangrijk het is om ruimte te maken voor creatieve expressie, voor iedereen!
In de toekomst kan ik proberen om vaker een tentoonstelling of kunst van inclusieve projecten te bezoeken. Hierdoor ervaar ik nieuwe perspectieven, kan ik mooie kunst bekijken en mijn empathie en waardering voor diversiteit vergroten.
Ik wil meer bewust stilstaan bij verhalen en technieken van kunstenaars.